Siła grawitacyjnego oddziaływania pomiędzy dwoma masami tego samego pierwiastka

Jeżeli znamy masę dwóch objektów, to możemy przy pomocy poniższego wzoru nr 3 obliczyć siłę grawitacji pomiędzy tymi objektami zbudowanymi z tego samego pierwiastka.

Wzór nr. 3

F - siła oddziaływania grawitacyjnego w N
R - odległość pomiędzy obiektami ( w znaczeniu dotychczasowych teorii)
r_e - klasyczny promień elektronu w metrach
M_m - masa molowa pierwiastka in [kg]
N_A - stala Avogadra - liczba atomów w jednym molu pierwiastka
Z - liczba elektronów w atomie danego pierwiastka, dla którego obliczamy tę siłę
    we wzorze (Z + 1), gdzie 1 reprezentuje jądro atomu
I₀ - gęstość energetyczna promieniowania elektromagnetycznego w [J / m³]
    ( jeżeli obliczenia dotyczą siły grawitacji pomiędzy dwoma obiektami na Ziemi,
    to I₀ wyraża tą wielkość w okolicy Ziemi - obliczoną ze stałej słonecznej - 1366 [W m^-2] podzielonej przez c.))
m₁ - masa pierwszego objektu
m₂ - masa drugiego objektu

Wzór ten można porównać do wzoru Newtona na siłę grawitacji.
We wzorze Newtona przed czynnikami masy znajduje się stała grawitacji, która dla wszystkich pierwiastków we Wszechświecie jest jednakowa.
Dlatego nazwano ją też stałą grawitacji.
W moim równaniu nie jest to już żadna stała.
Wystarczy przyjrzeć się dokładniej czynnikom w nawiasie występującym przed masami w tym wzorze, które to powinny przedstawiać stałą grawitacji.
Jak widzimy cały ten wyraz w nawiasie jest inny dla każdego pierwiastka. Zmienne Z i M_m mają dla różnych pierwiastków różne wartości
Zmienna "I₀" nie ma stałej wartości, ponieważ w naszym Systemie Słonecznym (jako przykład) zależy ona od odległości od Słońca.