Dopiero w roku 1953 udało się wyznaczyć przkrój czynny na
oddziaływanie neutrin z matrią.
(https://pl.wikipedia.org/wiki/Przekr%C3%B3j_czynny)
Po angielsku:
https://en.wikipedia.org/wiki/Cross_section_(physics)
(C. Cowan und F. Reines w pracy z roku 1956)
Pracy na ten temat z wynikiem liczbowym w języku polskim nie
znalazłem.
W języku niemieckim przedstawia ten wynik poniższa strona:
https://de.wikipedia.org/wiki/Cowan-Reines-Neutrinoexperiment
W języku angeilskim przedstawia ten wynik ta strona:
https://en.wikipedia.org/wiki/Cowan%E2%80%93Reines_neutrino_experiment
Wyniki tego doświadczenia Cowan-Reinesa dają na przekrój czynny
tej reakcji
z protonami atomów wodoru w wodzie wartość 6,3 10-44 cm2 a więc 6,3 10-48 m2.
Chodzi tutaj o poniższą
reakcję, w którym Antyneutriono elektronowe musi mieć energię
większą
od energii spoczynkowej (wyrażonej
w masach) 3,53 Elektronów (więcej niż 2,89 10-13 J lub w eV
większą od 1,8 MeV)
Tego wymaga zasada zachownia
energii dla poniższego równania.
Reakcja 1. Antyneutrino elektronowe w zderzeniu z Protonem przekszałca
go w Neutron i Pozyton.
Równanie to nie uwzględnia prawdopodobnie wszystkich składników biorących
w nim udział.
Poniżej przedstawiłem obliczenia siły grawitacji dla dwóch ciał o masie 1 kg każde,
biorąc liczbę 6,6743 10-11 za wartość
stałej grawitacji G (z pominięciem jednostek z tabeli CODATA
stałych chemiczno fizycznych z roku 2018)
Odległość pomiędzy tymi ciałami wynosi 1 m.
F = 1,840364802164E-64 N(1)2
Gdzie N(1) jest ilością nukleonów w 1 kilogramie materii.
N(1) = 1 kg / u
u – atomowa jednostka masy (1,6605390666 10-27 kg)
N(1) = 6,022140762081 1026
N(1) 2 = 3,626617935832 1053
Obliczenia z tak małym i dużymi liczbami przy pomocy
zwykłego kalkulatora nie należą do łatwych.
W tym przypadku siła F wynosi dokładnie G = 6,6743 10-11 w Newtonach {N].
Czynnik 1,840364802164
10-64 (w N m2) występujący w równaniu na
siłę grawitacji można przedstawić
jako iloczyn kilku liczb, przy czym jedna z tych
liczb może być prawie równa przekrojowi czynnemu wymienionemu
powyżej (6,3 10-48 ),
jak
poniżej, gdzie 5,5 (λc)4 = 6,3 10-48 :
(λc)4 = 3,465654970106 10-47
Szukam teraz drugiego czynnika, jak poniżej:
1,840364802164 10-64 / 6,3 10-48 = 2,921213972
10-17
Iloczyn tych obu czynników daje w wyniku (tylko sprawdzenie)
6,3
10-48 2,921213972 10-17 = 1,840364802164 10-64
Jest to bardzo ciekawy wynik, gdyż już z gęstością
energii Antyneutrin w wysokości ok. 3 10-17 J/m3 (obliczonej
powyżej)
mam do czynienia z grawitacją.
Jednostka przekrojui czynnego
musiałaby być jednak kwadratem tej jednsotki używanej
powszechnie m2 czyli m4,
co jest łatwe do
osiągnięcia przez iloczyn czynnika A = 1m2 z przekrojem czynnym, czyli
A 6,3 10-48 m2.
Interpretatcja.
Na powierzchnię 1m2 może
działać maxymalna siła ok. 3 10-17 N (Antyneutrinos Druck) co jednak w
rzeczywistości nie zachodzi,
gdyż na tej dużej
powierzchni 1m2 Antyneutrina mogą wytwarzać ciśnienie
na powierzchni tylko 6,3 10-48
m2.
Powierzchnia A jest tylko czynnikiem dopasowującym ze względu na
urzywane jednoski miar w układzie SI [MKS]
i mówi, że jednostkowa siła
równa 1,840364802164E-64 N
w odległości r pomiędzy dwoma ciałami proporcjonalna jest do
ilorazu A przez kwadrat r,
lub A / r2 czyli 1m2
/ r2.
Ten wstęp tłumaczy, przypuszczam, wystarczająco, jak
powstał poniższy wzór na siłę grawitacji.
Gdie:
A = 1m2
σ = 6,3 10-48 m2
In = 2,921213972 10-1 N/m2
N1 = M1/u
N2 = M2/u
u = 1,6605390666 10-27 kg (Według tabeli CODATA z roku
2018)
Inny zapis tego wzoru jest też możliwy i prosty np. z uwzględnieniem
mas, jak poniżej
Pozwala on na poniższe przedstawienie stałej grawitacji.
Czy jest to zatem stała?
Nie, gdyż wartość jej zależy od gęstości energii
antyneutrin elektronowych In w otoczeniu ciał.
Doświadczalne wyznacznie stałej grawitacji w okolicy reaktora
atomowego powinno dać jej inną wartość,
gdyż mamy tu do czynienia ze strumieniem antyneutrin
poruszających się w kierunku od reaktora,
co zmienia geometrię oddziaływania i wymage nowego podejścia
do problemu.
Byłoby to jednak dobrym sprawdzianem poprawności mojej teorii i
mojego modelu grawitacji.
W reakcji 1 mam do czynienia z
całkowicie nieelastycznyn lub częściowo nieelastycznym zderzeniem,
w zależności od energii Antyneutrina.
Dyskusję na temat zasady zachowania pędu w tej reakcji
przedsatwiłem w innym miejscu.
Znajdujemy się w morzu Neutrin mających obecnie temperaturę 1,945011956°
K.
Przekazują one swój całkowity pęd i momnet pędu
(kręt) w zderzeniach z Protonami.
Gęstość całkowita ich energii wynosi 1,082784638 10-14 J/m3
(N/m2).