Powrót

 

Dopiero w roku 1953 udało się wyznaczyć przkrój czynny na oddziaływanie neutrin z matrią.

(https://pl.wikipedia.org/wiki/Przekr%C3%B3j_czynny)

Po angielsku:

https://en.wikipedia.org/wiki/Cross_section_(physics)

 

(C. Cowan und F. Reines w pracy z roku 1956)

Pracy na ten temat z wynikiem liczbowym w języku polskim nie znalazłem.

W języku niemieckim przedstawia ten wynik poniższa strona:

https://de.wikipedia.org/wiki/Cowan-Reines-Neutrinoexperiment

W języku angeilskim przedstawia ten wynik ta strona:

https://en.wikipedia.org/wiki/Cowan%E2%80%93Reines_neutrino_experiment

 

Wyniki tego doświadczenia Cowan-Reinesa dają na przekrój czynny tej reakcji

z protonami atomów wodoru w wodzie wartość 6,3 10-44 cm2 a więc 6,3 10-48 m2.

 

Chodzi tutaj o poniższą reakcję, w którym Antyneutriono elektronowe musi mieć energię większą

od energii spoczynkowej (wyrażonej w masach) 3,53 Elektronów (więcej niż 2,89 10-13 J lub w eV większą od 1,8 MeV)

Tego wymaga zasada zachownia energii dla poniższego równania.

 

Reakcja 1. Antyneutrino elektronowe w zderzeniu z Protonem przekszałca go w Neutron i Pozyton.

Równanie to nie uwzględnia prawdopodobnie wszystkich składników biorących w nim udział.

 

Poniżej przedstawiłem obliczenia siły grawitacji  dla dwóch ciał o masie 1 kg każde,

biorąc liczbę 6,6743 10-11 za wartość stałej grawitacji G (z pominięciem jednostek z tabeli CODATA stałych chemiczno fizycznych z roku 2018)

Odległość pomiędzy tymi ciałami wynosi 1 m.

 F = 1,840364802164E-64 N(1)2

Gdzie N(1) jest ilością nukleonów w 1 kilogramie materii.

N(1) = 1 kg / u

u – atomowa jednostka masy (1,6605390666 10-27 kg)

N(1) = 6,022140762081 1026

N(1) 2 = 3,626617935832 1053

 

Obliczenia z tak małym i dużymi liczbami przy pomocy zwykłego kalkulatora nie należą do łatwych.

W tym przypadku siła F wynosi dokładnie  G = 6,6743 10-11  w Newtonach {N].

 

Czynnik  1,840364802164 10-64 (w N m2) występujący w równaniu na siłę grawitacji można przedstawić

jako iloczyn kilku liczb, przy czym jedna z tych liczb może być prawie równa przekrojowi czynnemu wymienionemu powyżej (6,3 10-48 ),

jak poniżej, gdzie 5,5 (λc)4 = 6,3 10-48  :

 (λc)4 = 3,465654970106 10-47

 

Szukam teraz drugiego czynnika, jak poniżej:

1,840364802164 10-64 / 6,3 10-48 = 2,921213972 10-17

Iloczyn tych obu czynników daje w wyniku (tylko sprawdzenie)

 6,3 10-48  2,921213972 10-17  = 1,840364802164 10-64

 

Jest to bardzo ciekawy wynik, gdyż już z gęstością energii Antyneutrin w wysokości ok. 3 10-17 J/m3 (obliczonej powyżej)

mam do czynienia z grawitacją.

Jednostka  przekrojui czynnego musiałaby być jednak kwadratem tej jednsotki używanej powszechnie m2 czyli m4,

 co jest łatwe do osiągnięcia przez iloczyn czynnika  A = 1m2 z przekrojem czynnym, czyli A 6,3 10-48 m2.

Interpretatcja.

Na powierzchnię 1m2 może działać maxymalna siła ok. 3 10-17 N (Antyneutrinos Druck) co jednak w rzeczywistości nie zachodzi,

gdyż na tej dużej powierzchni 1m2 Antyneutrina mogą wytwarzać ciśnienie na powierzchni tylko 6,3 10-48 m2.

 

Powierzchnia A jest tylko czynnikiem dopasowującym ze względu na urzywane jednoski miar w układzie SI [MKS]

i mówi, że jednostkowa siła  równa 1,840364802164E-64 N w odległości r pomiędzy dwoma ciałami proporcjonalna jest do ilorazu A przez kwadrat r,

lub A / r2  czyli 1m2 / r2.

 

Ten wstęp tłumaczy, przypuszczam, wystarczająco, jak powstał poniższy wzór na siłę grawitacji.

 

Gdie:

A = 1m2  

σ = 6,3 10-48 m2

In = 2,921213972 10-1 N/m2

N1 = M1/u

N2 = M2/u

u = 1,6605390666 10-27 kg (Według tabeli CODATA z roku 2018)

 

Inny zapis tego wzoru jest też możliwy i prosty np. z uwzględnieniem mas, jak poniżej

 

 

Pozwala on na poniższe przedstawienie stałej grawitacji.

Czy jest to zatem stała?

Nie, gdyż wartość jej zależy od gęstości energii antyneutrin elektronowych In w otoczeniu ciał.

 

Doświadczalne wyznacznie stałej grawitacji w okolicy reaktora atomowego powinno dać jej inną wartość,

gdyż mamy tu do czynienia ze strumieniem antyneutrin poruszających się w kierunku od reaktora,

co zmienia geometrię oddziaływania i wymage nowego podejścia do problemu.

Byłoby to jednak dobrym sprawdzianem poprawności mojej teorii i mojego modelu grawitacji.

 

W reakcji 1 mam do czynienia z całkowicie nieelastycznyn lub częściowo nieelastycznym zderzeniem,

w zależności od energii Antyneutrina.

 

Dyskusję na temat zasady zachowania pędu w tej reakcji przedsatwiłem w innym miejscu.

Znajdujemy się w morzu Neutrin mających obecnie temperaturę 1,945011956° K.

Przekazują one swój całkowity pęd i momnet pędu (kręt) w zderzeniach z Protonami.

Gęstość całkowita ich energii  wynosi  1,082784638 10-14 J/m3 (N/m2).